Het recht op privacy

Terwijl ik vandaag op de bank naar een film zat te kijken was ik ondertussen aan het brainstormen voor de grondwet. Eén van de dingen die er natuurlijk sowieso in moeten komen is het recht op privacy. In deze tijd waarin bedrijven als Google vrijwel alles over je weten is privacy misschien iets waar nog maar weinig waarde aan gehecht kan worden. Ondanks dat is het nog steeds erg belangrijk, het is namelijk een van de dingen die burgers tegen elkaar, en misschien nog belangrijker; tegen de overheid beschermt.

Een aantal van ons heeft 1984 of Brave New World gelezen en weet wat er kan gebeuren als de overheid teveel invloed krijgt op ons dagelijks leven, of anders gezegd: als we onze privacy kwijt raken. Beide romans zijn echter meer dan vijftig jaar geleden geschreven in een heel andere wereld. Inmiddels voelt niemand zich nog echt bedreigd door het communisme, maar nu zijn er genoeg mensen die in hun broek schijten als ze Allah horen terwijl ze in een vliegtuig zitten. Misschien hebben ze gelijk, misschien ook niet. Het is aan de overheid om ze tegen eventuele dreigingen te beschermen. Het maakt dan niet uit of het dan gaat om moslim-extremisten waar we tegenwoordig bang voor zijn of dat het gaat om dikke Duitsers die na een paar biertjes een paar kleine kindjes aanrijden. Als overheid moet je natuurlijk afwegen hoe reëel zo'n dreiging is. Tegen die Duitser kan je genoeg doen, zonder mensen hun privacy te schaden. Tenzij je een alcoholtest een schending van je privacy vindt, dan is het een ander verhaal.

Helaas is het niet allemaal zo makkelijk. Als er toevallig een randdebiel rondloopt met een bom, pistool, of wat dan ook, dan werkt een alcoholtest niet echt. Om burgers dan te beschermen zullen er andere maatregelen getroffen moeten worden. Maatregelen die misschien privacy schaden. Nou wil iedereen het liefst met rust gelaten worden, wat begrijpelijk is, maar soms is dat niet mogelijk. De vraag die je moet stellen is dan: waar moet je de grens trekken? Tot waar moet je als overheid gaan om je burgers te beschermen tegen een gevaar, en waar wordt je zelf een gevaar?

Ik stelde mijzelf die vraag ook. Ik word net als ieder ander het liefst met rust gelaten door de overheid, ik schaad er immers niemand mee. Het punt is echter dat je het vanuit een ander perspectief moet bekijken: het "wat als.." perspectief. Wat als de overheid iedereen met rust laat. Stel dat ze zich compleet passief opstellen en een of andere malloot z'n gang kan gaan. Wat als dat gebeurd en iemand die ik ken komt er bij om? Wat als zoiets gebeurd? Zou ik dan niet liever wat gegevens afstaan, wat privacy opgeven, om te voorkomen dat zoiets ooit gebeurd? Ik denk van wel.

Op zo'n moment denk ik in termen van verplichte identificatie, ik heb immers niet anders te maken gehad met de overheid op het gebied van privacy. Toen realiseerde ik me echter dat dat natuurlijk nog maar het topje van de ijsberg is. Het verzamelen van gegevens gaat veel verder dan dat. Moet de overheid de mogelijkheid hebben om je, als je verdacht wordt, af te luisteren? Al je gegevens te verzamelen? Je huis te doorzoeken? Aangezien ik niet verwacht dat ik ooit verdacht zal worden van terroristische activiteiten zou ik hier normaliter me schouders bij ophalen en ja knikken.

Wederom is het helaas niet zo simpel meer. Tegenwoordig word je niet alleen meer afgeluisterd als ze je verdenken, maar al is er de minuscule mogelijkheid dat je ook maar IETS van plan bent hebben ze al het recht om microfoontjes en camera's te plaatsen. Of je dat ook echt van plan bent is nog maar de vraag, maar dat staat buiten kijf. Wat als.. Wat als.. Wat als.. Wat mij betreft slaat het dan een beetje boel door naar 1984 en gaan we te ver.

Zoals jullie inmiddels wel begrijpen is het een behoorlijke afweging die ik maak. Aan de ene kant is er veiligheid, aan de andere kant is er privacy. Heb je eigenlijk nog wel een leven als je constant geobserveerd wordt? Nee, dat heb je niet. Schending van privacy is acceptabel, tot op zekere hoogte. Ik leef liever met de wetenschap morgen gedood te worden als vrij man dan dat ik 100% zeker weet dat me niks overkomt omdat ik constant onder bewaking sta. Hell, we leven nota bene onder de zeespiegel hier, we zijn wel gewend aan een beetje gevaar.

Maar dat ben ik. Ik ben dan wel Caesar, maar ik wil wel graag jullie mening over deze kwestie weten voor ik beslissingen maak waar men het helemaal niet mee eens is. Hoe denken jullie er over? Moeten we onze privacy helemaal opgeven, of moet de overheid zich helemaal passief opstellen? Moeten we misschien de gulden middenweg vinden?

Privacy is belangrijk maar is ondergeschikt aan veiligheid, als mensen zich onveilig voelen zullen ze zichzelf gaan verdedigen en dan heb je straks iedereen met een wapen rondlopen en dat verbetert de veiligheid niet echt. xD

Maar ik denk dat we een middenweg moeten vinden, want privacy opgeven is niet mogelijk en veiligheid opgeven ook.

Tiberius Legionaris schreef:

Privacy is belangrijk maar is ondergeschikt aan veiligheid, als mensen zich onveilig voelen zullen ze zichzelf gaan verdedigen en dan heb je straks iedereen met een wapen rondlopen en dat verbetert de veiligheid niet echt. xD

Maar ik denk dat we een middenweg moeten vinden, want privacy opgeven is niet mogelijk en veiligheid opgeven ook.

En wat stel je zelf dan voor als middenweg? Wel verplichte identificatie, maar de overheid heeft niet het recht om de kilometerheffing in te voeren omdat ze dan kunnen nagaan waar je allemaal heen bent geweest? Of moet de overheid dat juist doen zodat ze er sneller mensen tussenuit kunnen halen?
Aan de andere kant, waarom zouden we ons verplicht moeten identificeren? Dan is het net alsof 90% van de samenleving crimineel is, terwijl het volgens mij andersom is. Wie zegt dat het niet gewoon een goedkope smoes van de overheid is om ons extra te laten betalen als ze ons een keer pakken, omdat we toevallig geen id of iets dergelijks bij ons hebben?